Kom op. Denkt u echt dat ik in een restaurant wil gaan eten waar de bediening is vervangen door buizenpost of de gedigitaliseerde versie daarvan in de vorm van drones of robots in een gewaagd rokje. Nog voordat de deur van het vermeende restaurant achter mijn rug kan dichtvallen ben ik al naar buiten geglipt. Ik heb er geen behoefte aan om een tournedos uit de muur te eten.
Met die zogenaamde fintech is het niet anders. Gebruik eens een app van een willekeurige bank. Het is alsof je horde wilt gaan lopen met één been: zo’n app doet gewoon niet wat je wilt doen. Robotadvisering is ook zoiets. Probeer dat eens in de maag te splitsen van een belegger met een portefeuille van 5 miljoen euro. Die ben je dan kwijt, want zo’n belegger wil geen advies uit de muur.
We noemen het innovatie. Onzin, kom op. Het is het wiel opnieuw uitvinden. Innovatie is reinventing. En veelal is het vermeende nieuwe product slechter en beperkter. Dat is geen vooruitgang. We moeten absoluut niet de illusie hebben dat qua techniek in de afgelopen decennia veel is veranderd. 
Pc’s werken nog net als meer dan 20 jaar geleden: traag, moeizaam en lopen regelmatig vast. Het is alleen wat kleurrijker en grafischer geworden. Prima, maar de essentie is niet gewijzigd. Noem dat geen innovatie.
Het grote voordeel van digitalisering is snelheid, verbondenheid en duurzaamheid, allemaal vormen van efficiency. Maar als belegger wil en kan ik niet alleen rationeel zijn. Ik wil mijn beleggersemotie kunnen delen met iemand bij een bank of transactieplatform. Als ik aan mijn tournedos begin, wil ik een vriendelijk gezicht zien van iemand die het uitserveert en zegt: eet smakelijk. Wie die moeite niet kan opbrengen, is uw vermogen niet waard.
Deze column is eerder gepubliceerd in cash magazine nummer 3 2016. Wilt u het magazine ook ontvangen? Klik dan hier.