Een escalatie tussen de economische en politieke grootmachten Amerika en China is onvermijdelijk.
Ook voor de Amerikaanse president Trump zijn er grenzen, hoewel hij ze als een Romeinse keizer probeert te blijven verleggen. Het Witte Huis is al een komen en gaan van nieuwe ministers, Amerikaanse bedrijven ontvluchten belastingparadijzen door hun geld snel naar de VS te brengen in ruil voor fiscale tegemoetkomingen, toenemende geopolitieke spanningen en hoge handelsmuren.
Vooral China lijkt het te moeten ontgelden. De snelle opkomst van het land met de meeste inwoners ter wereld mag niet uit de schaduw komen van de grootmacht VS. Trump doet er van alles aan om Chinese investeerders buiten de Amerikaanse bedrijven te houden. De overname van Qualcomm door Broadcom is tegengehouden om te voorkomen dat het Chinese Huawei (van alles op het gebied van telecom) de Amerikaanse netwerken kan gijzelen en bespioneren.
Meer van dit soort van blokkades zullen volgen met importheffingen op technologie uit China. Echter, ook China maakt het buitenlandse investeerders niet gemakkelijk om volop te profiteren van de groei.
Als de Amerikaanse president Trump en zijn Chinese ambtgenoot Xi elkaar in de toekomst de hand schudden, zal dat niet meer gepaard gaan met een natuurlijke glimlach. Vrijwel alle analisten en economen zijn bevreesd voor het opwerpen van vele wederzijdse handelsbelemmeringen in de komende jaren. Valuta’s zullen worden ingezet om de export te stimuleren. China zal het laatste schot lossen als in Beijing wordt besloten om geen Amerikaanse staatsobligaties meer te kopen. Een deel van de Amerikaanse groei werd op deze manier gefinancierd. Als China besluit de overschotten voor zichzelf te gebruiken (en daar ziet het wel een beetje naar uit) dan heeft het Westen een probleem dat desastreuzer kan uitpakken dan de crisis van 2008.
Dit is het openingsverhaal van tabloid van Cashcow die vandaag is gedistribueerd met De Telegraaf