Het is opvallend dat de aandacht voor ESG of anderzijds groen of duurzaam beleggen steeds op komt zetten op het moment dat een bullmarket al een tijdje gaande is. Dat was niet alleen zo rond de eeuwwisseling en in 2007, maar blijkt nu weer meer dan ooit het geval te zijn.
Maar, zodra het beursklimaat omslaat werd het in het verleden iedere keer weer business-as-usual. Het personeel moet nu eenmaal betaald worden en daarom moet er dan vaak bezuinigd worden om geld te kunnen blijven verdienen. Zodoende lijkt ESG nog steeds niet meer dan een luxe die alleen echt handen en voeten krijgt als er ruimte voor is.
Daar komt bij dat het vaak best subjectief is wat wel en niet onder ESG wordt verstaan. Mogen pensioenfondsen niet beleggen in de defensie-industrie? Door wie wordt die dan wel betaald? Juist, door de overheid en dus door de belastingbetaler. Op het moment dat er militair ingegrepen moet worden of Nederlandse militairen op vredesmissie gaan naar onrustige gebieden zijn er immers toch wapens nodig… Of, volgens het principe dat de Romeinen al huldigden: wanneer men vrede wil moet men een sterk leger hebben en voorbereid zijn op het voeren van een oorlog. Zonder leger geen vrijheid en zonder defensie geen ESG.
En, waar leg je de grens? Ik zal heel gechargeerd uitleggen wat ik daarmee bedoel. Als je niet in wapens wil beleggen, beleg je dan ook niet in de elektronica-industrie die levert aan defensie? Diezelfde elektronica-industrie staat namelijk wel aan de basis van alle innovaties in onze samenleving. Denk alleen al aan Microsoft, Amazon, Google en noem ze allemaal maar op. En tja, legervoertuigen rijden toch ook op brandstof (Royal Dutch Shell, etc.) en zijn bijvoorbeeld uitgerust met geavanceerde zittingen (DSM) en navigatiesystemen (Garmin, TomTom).
Militairen hebben ook pleister nodig (Beiersdorf) en moeten in slechte gevallen worden opgelapt (Roche). Essentiële gegevens die militairen versturen moeten ergens worden opgeslagen (Equinix). Militaire vaartuigen kunnen door vaargeulen (Boskalis), voertuigen verplaatsen zich over wegen (Vinci), worden gemaakt van staal (Rio Tinto), hebben geavanceerde chips nodig (NXP, Nvidia), rijden op banden (Michelin) en zijn in hun vrije tijd wellicht nog op zoek naar een leuke date (Match Group). Waar legt men kortom de grens?
Vooralsnog wordt alles wat ook maar naar ‘groen’ neigt op grote schaal gekocht op de beurs. Groen is hot zogezegd. Dat zal ongetwijfeld ook te maken hebben met de groene ambities die ECB-president Christine Lagarde heeft. Omgekeerd committeren steeds meer ondernemingen zich aan ESG-doelstellingen.
Givaudan bijvoorbeeld houdt zich niet alleen zelf aan de tien principes van het UN Global Compact, maar verwacht dat ook van haar leveranciers. Via het ‘zero is possible’-programma wil Givaudan het aantal bedrijfsongevallen verminderen. Dat dat succesvol is blijkt wel uit het feit dat het tot op heden heeft geleid tot 57 procent minder ongevallen. Daarnaast houdt Givaudan rekening met stakeholders als de lokale bevolking en doet men onderzoek naar de invloed van het bedrijf op de omgeving. Ook wil het bedrijf zo veel mogelijk de kwaliteit en veiligheid van het productassortiment garanderen.
Givaudan heeft een programma opgestart om de mensenrechten en milieustandaarden in de productieketen te verbeteren. De nadruk ligt daarbij op arbeidsrechten, gezonde en veilige arbeidsomstandigheden, milieu en gedragsregels. Givaudan heeft niet alleen de risico’s van potentiële duurzaamheidsconflicten van de verschillende leveranciers in kaart gebracht, maar men leidt hen ook op. Zo willen de Zwitsers verantwoordelijkheid nemen voor een schoon en veilig milieu in de breedste zin van het woord. Daartoe zijn er tevens doelstellingen geformuleerd wat betreft het reduceren van het energie- en waterverbruik, de hoeveelheid afval en de CO2-uitstoot. Wat betreft dierproeven hanteert Givaudan het principe: ‘reduce, refine, replace’. In de praktijk houdt dat in dat er alternatieve testmethoden ter vervanging van dierproeven worden ontwikkeld. Een duurzame wereld begint bij jezelf, niet bij van bovenaf afgedwongen geldstromen die kant op.
Auteur heeft privé geen positie, cliënten van Fintessa hebben het aandeel Givaudan in portefeuille.