Bij de bank krijg ik geen rente meer. Laat ik maar gaan beleggen; aandelenkoersen schieten omhoog. Ik heb dit soort van verhalen heel wat keren gehoord. De kern was nooit: Beleggen is leuk. De kern was altijd: Beleggen is meer (geld).
Enkele voorbeelden. Goud was in de periode 1970-80 hot met een explosieve stijging van naar 50 naar 600 dollar. Impulsen gingen uit van de inflatie en militaire dreigingen in het Midden-Oosten. Iedereen wilde meedoen met de goldrush. Gouden sierraden werden omgesmolten. Kaakchirurgen en chirurgen gingen naar de bank voor een lening van een paar ton om te beleggen in goud-futures. Ze wilden optimaal profiteren met een hefboom. Van goud hadden ze geen verstand dus vroegen ze advies aan Harry Schultz. Kosten: Toen 3000 gulden voor een gesprek van 5 minuten. Uiteindelijk stortte de prijs in en de medici gingen helemaal nat. Ze moesten extra gaan snijden om hun schulden af te lossen.
Daarna kwam de golf van mensen die een tweede hypotheek op hun huis te nam. Sommigen gebruikten het om direct een nieuwe keuken gelopen. Anderen gingen eerst beleggen in de aanloop naar de dotcomcrisis. Opties en aardappeltermijncontracten waren in zwang. Enkelen gingen alleen maar opties schrijven zonder de gevolgen te kunnen overzien van het ongedekt schrijven van calls en puts. Oud-ondernemers raakten in tranen, omdat ze door onverantwoord gedrag hun spaargeld voor de oudedag verbranden.
Daarna volgden nog meer geldverslindende acties. Ongetwijfeld zullen nieuwe komen. De gekte voor crypto’s of sommige commodities kan een tranendal worden. Met voldoende kennis is dat deels te voorkomen. Misschien is het de hoogste tijd dat scholen het vak beleggingskunde introduceren. Het voorkomt in ieder geval dat mensen in een video op De Telegraaf zeggen: “Ik beleg in crypto’s, maar weet eigenlijk niet wat ze zijn.”
Deze column is eerder gepubliceerd in Cash magazine van december 2021: https://www.cashcow.nl/epapers/cashMagazine04-2021/