Satya Nadella, de topman van Microsoft, ziet de wereld het liefst als een grote computer. U kent ze wel. Die kastjes voor uw neus, die in feite in de afgelopen 30 jaar niet veel meer hebben gebracht dan kleur in plaats van het rustgevende monochrome beeldscherm, plaatjes die veelal eerder verwarren dan verduidelijken en internet annex cloud in plaats van schijfjes die je op de post deed.
We kunnen heel gewichtig doen over computers, maar het blijven domme dingen. Ze kunnen niets meer je erin stopt. Wat ze vooral kunnen is allesveel sneller doen dan in het verleden. Met brillen en camera’s wordt volop geëxperimenteerd om razendsnel te kunnen registreren of een auto is gestolen of dat iemand een voortvluchtige crimineel is.
Een schaakcomputer is in principe niet veel meer dan een boekenkast vol boeken over schaken. Alles ligt vast. Daarom kun je nauwelijks van een schaakcomputer winnen. Het wordt anders wanneer de variabelen van patronen een extra variabele hebben in de vorm van een eigen volatiliteit. Dan vallen weerdeskundigen en beleggers terug op historische patronen. Wekelijks zie ik dat terug in de vele researchrapporten. Daarin is veel feitelijke kennis terug te vinden, maar weinig creativiteit en vindingrijkheid. De beurs is geen geschiedenisboek.
Wie pretendeert dat modellen een voorspellend karakter hebben, heeft het snel over Kunstmatige Intelligentie. Satya Nadella omarmt het maar wat graag; ziet een de mens als lichaam met printplaten. Ik moet er niet aan denken, want ook die bi-digitale-mens veroudert. Ik hoef alleen maar te denken aan hoe onbruikbaar mijn oude pc’s zijn geworden.
Maar misschien bent u het wel helemaal niet met mij eens, zou heel goed kunnen. Laat het me weten.
Laden ...