Markten beklimmen de wall of worry. Dat betekent dat aandelenkoersen stijgen, ondanks allerlei factoren die voor onzekerheid, zorgen of zelfs angst zouden moeten zorgen.
Die beurswijsheid is de laatste weken wel erg van toepassing. Normaliter zijn analisten en economen verbaasd als koersen stijgen terwijl de macro-economische wind tegen stevig lijkt te zijn of te worden.
Nu klimmen aandelenkoersen terwijl de legers van China en India op elkaar schieten, China de autonomie van Hongkong lijkt aan te tasten – wat de relatie met de rest van de wereld dreigt te verslechteren -, er sprake lijkt van een beginnende proces van de-globalisering, de zorgen over een tweede coronagolf toenemen en president Trump alle banden met China dreigt te verbreken.
Geen irrationeel gedrag
Oja, er is onzekerheid over de Amerikaanse verkiezingen later dit jaar. Ik heb het dan niet over de uitslag, maar over de reële kans dat als de zittende president verliest, hij deze uitslag niet zal accepteren. En dat staatsschulden overal blijven oplopen en mogelijk onhoudbaar worden, komt daar nog bij.
Als ik zie wat de aandelenkoersen de laatste weken hebben gedaan en hoe laag de langetermijnrentes zijn, dan kan ik me goed voorstellen dat beleggers een beetje gek zijn geworden. Maar een beetje rationeel is het gedrag ook wel te noemen.
Om te beginnen wordt er, terwijl uit de hele wereld steeds nieuwe coronabesmettingen worden gemeld, hard gewerkt aan een vaccin.
Prijzen omhoog
Die pogingen lijken ook succesvol, dus het is een kwestie van tijd voordat er een vaccin op de markt komt. Daarnaast is de kans groot dat het ergste deel van de coronacrisis, economisch gezien, achter ons ligt.
Maar veruit het belangrijkste is dat markten overspoeld worden met geld én centrale banken van plan zijn markten nog jarenlang te blijven steunen. Dat stuwt de prijzen van nagenoeg alle activa omhoog.
Beleggers kopen staatsobligaties van landen die hun schulden nooit terug kunnen betalen toch haast tegen pari. Niet omdat ze die landen vertrouwen, maar omdat ze weten dat er een koper klaarstaat om die schuldbewijzen van ze over te nemen tegen een hogere prijs.
Acuut hoogtevrees
Centrale banken hebben de ratioknop bij beleggers uitgezet en de marktwerking behoorlijk verstoord. De lage spaarrente en het vooruitzicht dat die nog jarenlang laag zal blijven, een voorbeeld van die marktverstoring, maakt aandelen ook aantrekkelijker.
Nee, beleggers zijn dus niet gek of irrationeel. Ze zijn wel high van monetaire drugs. En dat baart me wel zorgen. Het bedwelmende effect hoeft niet eens weg te ebben voor een stevige correctie. Wat al voldoende kan zijn is het besef dat de nieuwe dosis niet krachtiger zal of kan worden dan de vorige.
Of dat beleggers, eenmaal die muur van zorgen beklommen, zien hoe hoog die muur is en acuut hoogtevrees krijgen.
Pas op voor correcties
Rüdiger Dornbusch, een Duitse econoom, zei ooit dat het in de economie langer kan duren dan je had gedacht voordat zich een gebeurtenis die je verwachtte voordoet, maar als die zich dan voordoet, dat veel sneller gaat dan je voor mogelijk had gehouden.
Hoe verder beleggers naar voren kijken, des te beter het beeld wordt, overigens. Een verstoring als gevolg van een virus is per definitie tijdelijk, economische opleving na een crisis is doorgaans fors en de kans is groot dat rentes nog een lage tijd historisch laag blijven.
Dat is een omgeving waarin aandelenkoersen prima gedijen. Pas alleen op voor correcties tussendoor. Die kunnen, met de factoren die ik eerder noemde, van tijd tot tijd fors zijn.