De Verenigde Staten behouden voorlopig een groot overheidstekort. Zo gaat het budgetbureau van het Congres uit van circa 9000 miljard dollar aan tekorten gedurende de komende tien jaar. De besparingen in de Verenigde Staten zullen hierdoor niet veel toenemen, ook al zal er door particulieren meer gespaard gaan worden. De groei van de Amerikaanse economie zal daardoor laag blijven, evenals de rente. Bovendien is de Fed in gevecht met de deflatie. Door de rente laag te houden hoopt men dat het geld blijft stromen. Weinig besparingen betekent echter dat er in de Verenigde Staten heel weinig geïnvesteerd gaat worden of dat het land een groot tekort op de lopende rekening houdt. ‘Een economische wetmatigheid is dat het verschil tussen besparingen en investeringen gelijk is aan het tekort/overschot op de lopende rekening’, zo signaleert International Interest & Currency Consultants.
Mocht er in de Verenigde Staten niet geïnvesteerd worden, dan raakt het land steeds meer de concurrentiepositie kwijt en zal de dollar om die reden zwak worden. Wordt er wel veel geïnvesteerd, dan blijft er een groot tekort op de Amerikaanse lopende rekening bestaan. Wil de dollar dus niet in koers gaan zakken, dan moet het tekort op de lopende rekening gecompenseerd worden door een minstens even grote toestroom van buitenlands kapitaal. Wie wil er echter veel in de Verenigde Staten beleggen als de rentes er zo laag staan? Om nog maar te zwijgen over het risico dat de Fed een te ruime monetaire politiek moet blijven voeren en in de Verenigde Staten de inflatie gaat oplopen. De dollar gaat als gevolg daarvan steeds meer van zijn koopkracht verliezen.
Lokroep voor koopjesjagers
International Interest & Currency Consultants: ‘Het risico dat de Fed te veel geld bij moet blijven drukken, omdat anders wegens het grote overheidstekort de rente te hoog zou komen te staan, betekent ook dat de dollar steeds meer zijn status als reservevaluta begint te verliezen.’ Men vreest daarom dat steeds meer centrale banken uit de dollar vluchten en hun reserves in andere valuta’s zullen willen aanhouden. Een diversificatie door de centrale banken van hun valutareserves kan langdurig een groot aanbod van dollars met zich meebrengen. ‘Nu houden de centrale banken gemiddeld twee derde van hun reserves in dollars aan.’
De enige reden waarom men tegen deze achtergrond niet nog pessimistischer tegen de dollar aankijkt dan men nu al doet, is dat de dollar op koopkrachtpariteit gemeten sterk ondergewaardeerd is. Hierdoor verbetert de concurrentiepositie van het Amerikaanse bedrijfsleven. Daarnaast wordt het ook voor buitenlandse beleggers steeds voordeliger om Amerikaanse aandelen te kopen. Rekent men bijvoorbeeld één euro om naar de betreffende valuta, dan koopt men per aandeel van internationaal opererende bedrijven nergens zoveel winst dan in de Verenigde Staten. En hoe meer de dollar zakt, hoe meer het exporterende Amerikaanse bedrijfsleven valutawinst zal maken. Dat kan als eek lokroep voor koopjesjagers werken.
Politieke vlek
Deze valutawinsten kunnen echter ook als een valkuil werken, omdat op termijn het structurele karakter van de tekorten op de Amerikaanse begroting en de lopende rekening zwaarder zullen wegen dan het grillige karakter van valutawinsten voor het bedrijfsleven. En als de VS de tekorten uit de hand laten lopen kan de Fed weinig anders doen dan het voeren van een ruime monetaire politiek. De positie van de dollar zal dan alleen maar verder verzwakken. Het is niet voor niets dat grootmachten als Rusland en China al met elkaar praten over een currency board, zodat zij met hun onderlinge handel nauwelijks last hebben van een verdere val van de dollar. Die uitholling zal gepaard gaan met een aanhoudende zoektocht van grootmachten als het Midden-Oosten, Rusland en China om met een alternatief voor de dollar te komen. Als de dollar is uitgeteld zal Amerika vervallen tot een politieke vlek op de wereldkaart. En als naar de opkomst van de nieuwe mogendheden wordt gekeken is het niet de vraag of dat zal gebeuren, maar wanneer.
[In Kader]
Hagelschieten met dollars
De jaren zullen uitwijzen of President Obama en de Fed het juiste wapen hebben gebruikt om een depressie te voorkomen. Door met dollars te schieten als hagel blijft de Amerikaanse economie hangen in een recessie. Zonder de honderden miljarden die in de economie zijn gepompt was er al lang sprake geweest van een herhaling van de jaren dertig. Nu probeert men de economie een impuls te geven met dezelfde middelen als waardoor de crisis is ontstaan: het ongebreideld rondpompen van geld. Alleen nu niet in producten met een al dan niet dubieuze dekking, maar in producten die niet eens bestaan. Liever de economie inflatoir overeind houden dan deflatoir ten onder laten gaan. Door de geldstroom die op gang is gekomen vloeien dollars richting assets, met als gevolg oplopende prijzen voor aandelen en -zo hoopt men- hogere vastgoedprijzen. Het probleem is echter dat aandelen kunnen gedijen zonder krediet en vastgoed niet van de grond kan komen zonder financiering. Elke dollar die als stimulans in de markt is gepompt moet als krediet worden gezien. Het zal dus moeten worden terugbetaald. Er is sprake van een enorme overkreditering. De tering wordt niet naar de nering gezet, maar de gaten worden gedicht met nieuwe stimulerende maatregelen.
Elke ochtend beleggingstips ontvangen? Meld u gratis aan voor Cashcow Daily!
