Een ruimer, langere tijd volgehouden begrotingsbeleid kan de economie bevrijden van de huidige combinatie van lage groei en lage inflatie. Dat stelt vermogensbeheerder Pimco in een analyse.
De Pimco-specialisten constateren dat de steun voor hogere overheidsuitgaven wereldwijd in de lift zit, zowel in politieke als wetenschappelijke kring. Maar er is ook een keerzijde: als dit beleid alleen door de VS wordt uitgevoerd, dan nemen de onevenwichtigheden in de wereldwijde economie toe – met alle risico’s van dien.
Een langdurig expansief begrotingsbeleid heeft in potentie twee belangrijke effecten, zo benadrukken de Pimco-specialisten Nico Mai (Sovereign Credit) en Peder Beck-Friis (Global Macro). Het stuwt de vraag (indien sprake is van hogere overheidsinvesteringen) en biedt een tegenwicht aan het spaaroverschot bij bedrijven en gezinnen. De hardnekkig hoge besparingen en lage bedrijfsinvesteringen hebben mede geleid tot de huidige lage renteniveaus. Slim en lang volgehouden begrotingsbeleid kan die trend keren. Mai en Beck-Friis onderzochten 54 perioden met ruim begrotingsbeleid in 20 verschillende OESO-landen sinds 1970. De conclusie daarvan was dat dit beleid te kort duurde en qua omvang tekortschoot, waardoor de effecten maar tijdelijk waren.
Maar wat als een effectief stimulerend beleid tot enkele landen beperkt blijft? Mai en Beck-Friis constateren dat de Angelsaksische landen het meest geneigd zijn de portemonnee te trekken. Wat als alleen de VS actie onderneemt? In dat scenario neemt het renteverschil tussen de VS en de eurozone toe, waardoor de dollar sterker wordt en het huidige Amerikaanse handelstekort verder toeneemt. Dat betekent een einde aan de verbetering van de wereldwijde onevenwichtigheden, een trend die sinds de financiële crisis inzette. Door de schalierevolutie in de VS namen de energie-importen van dat land af, het spiegelbeeld van lagere olie-exporten elders. Tegelijkertijd liet het Chinese overschot een daling zien door hogere importen van diensten. Een Amerikaanse alleingang qua begrotingsbeleid betekent een verslechtering van het Amerikaanse tekort op de lopende rekening, waardoor de trend naar meer evenwicht op wereldschaal weer wordt gekeerd.
Dat heeft verschillende mogelijke consequenties, stellen Mai en Beck-Friis. Het kan leiden tot een toename van protectionisme en een minder uitgebalanceerde wereldeconomie. ‘Het risico op kapitaalvlucht kan toenemen in de zwaarst gefinancierde economieën. We kunnen ook oververhitting, zeepbellen op markten en significant hogere rentes niet uitsluiten.’
Elke ochtend beleggingstips ontvangen? Meld u gratis aan voor Cashcow Daily!