Halverwege juni kondigde Shell een strategie-update aan op zijn Capital Markets Day in New York. De voornaamste boodschap daar was dat Shell zich meer dan ooit gaat focussen op het creëren van aandeelhouderswaarde. De lage waardering van Shell ten opzichte van de Amerikaanse concurrenten is topman Wael Sawan een doorn in het oog. Om het aandeel voor beleggers aantrekkelijker te maken wordt daarom het dividend verhoogd en het inkoopprogramma van eigen aandelen opgeschroefd.
In het tweede kwartaal scoorden oliemaatschappijen slecht afgezet tegen een jaar eerder. Dat was geheel te wijten aan de hoge olie- en gasprijzen van toen vanwege de oorlog in Oekraïne. Hierdoor lag de prijs van een vat Brent in het tweede kwartaal ongeveer 20 procent lager dan een jaar eerder en de prijs van gas 70 procent lager. Het gevolg daarvan was dat Shell de kwartaalwinst zag halveren.
Zo verdiende Shell in het tweede kwartaal een gecorrigeerde 5,073 miljard dollar waar dat vorig jaar nog 11,472 miljard dollar was. Analisten verwachtten een terugval naar 5,58 miljard dollar, kortom licht tegenvallend. Belangrijker was echter dat de operationele vrije kasstroom uitkwam op een beter dan verwachte 15,1 miljard dollar. Hierdoor is Shell in staat om het kwartaaldividend met 15 procent te verhogen naar 0,33 dollar per aandeel. (in 2020 werd het dividend van 47 cent verlaagd naar 16 cent) en om in het derde kwartaal nog eens voor 3 miljard dollar aan eigen aandelen in te kopen. Dat is een half miljard meer dan op de Capital Markets Day was aangekondigd. En in het vierde kwartaal zal dat bedrag uitkomen op 2,5 miljard dollar. Deze strategie kost veel geld en dat moet verdiend dan wel bespaard worden.
De duurzame energie activiteiten komen op een lager pitje te staan, al houdt Shell vast aan het standpunt om in 2050 volledig CO2 neutraal te zijn. Verhoudingsgewijs levert deze tak van sport nog te weinig rendement op. De investeringen worden verder opgeschroefd bij de Integrated-Gas activiteiten. De olieproductie zal de komende jaren stabiel blijven en daarmee is er een einde gekomen aan de afbouw van de olie- gasactiviteiten, die door Sawan’s voorganger Ben van Beurden is ingezet.
Afbouw
Die afbouw heeft Van Beurden met verve gedaan. Hij stelde in het verleden een afbouw van de fossiele brandstoffenproductie van 1-2 procent per jaar in het vooruitzicht om zodoende tegen 2030 de productie met 20 procent te verminderen. Die doelstelling werd twee jaar geleden al verwezenlijkt met de verkoop van de schalie-activiteiten in de Texaanse Permbekken. Dit ‘kroonjuweel’ werd in september 2021 voor 8,1 miljard dollar verkocht aan ConocoPhilips. Daardoor kon Shell opeens 6 procent van z’n wereldwijde olieproductie wegstrepen.
Onlangs gaf het Noorse staatinvesteringsfonds, ‘s werelds grootste aandeelhouder is met 1.400 miljard dollar onder beheer, de Big Oil sector nog een reprimande. De sector doet in de ogen van het fonds niet genoeg om de CO2 uitstoot te verminderen. Overigens heeft slechts 23 procent van alle bedrijven waarin het fonds belegt realistische netto nul-uitstoot doelstellingen. Van de Big Oil bedrijven vinden de Noren dat BP en Shell nog redelijke uitgebreide transitieplannen hebben.
Wat betreft Shell gooit de energietransitie (nog) geen roet in het eten, de wereld kan nog steeds niet zonder fossiele brandstoffen. De prijzen van deze laatste lijken robuust, zeker nu de OPEC+ een deel van z’n oude macht lijkt te hebben herwonnen.
Het aandeel Shell is z’n koersval te boven. In 2020 daalde de koers vanwege de coronapandemie zelfs even onder 10 euro, nu staat ‘ie boven 30 euro. Het is niet zo dat Shell daardoor nu een duur aandeel is, integendeel. Het aandeel kent op een waardering van 7,8 maal de winst voor 2023 nog steeds een discount ten opzichte van Exxon Mobil en Chevron en het keert 4 procent dividend uit.