De waarderingen van de aandelenmarkten zijn schrikbarend hoog. Duncan Lamont, analist bij Schroders, kijkt 100 jaar terug.
Eind maart koerste de S&P 500 op een koerswinstverhouding van 34x. Dit is hoger dan op het hoogtepunt van de dotcom-bubbel eind 1999, toen de koerswinstverhouding niet boven de 31x uitkwam. En het is fors hoger dan het langjarige gemiddelde van 17x. Het plaatje ziet er niet anders uit als we kijken naar de CAPE, of Shiller PE, de cyclisch gecorrigeerde koerswinstverhouding. Die is alleen hoger geweest tijdens de dotcom-hype.
Te duur – dan maar verkopen?
Is deze hoge waardering een verkoopadvies? Dat is aan de belegger. Maar het is ongekend moeilijk gebleken om een marktpiek te herkennen. Onderzoek van Schroders toont aan dat het volledig uit aandelen stappen op basis van intimiderend hoge waarderingen in het verleden een verliesstrategie is gebleken. Het is mogelijk om de blootstelling te temperen, maar drastische maatregelen kunnen ook drastische gevolgen hebben.
Verkopen doet mislopen
Neem bijvoorbeeld een belegger in de S&P500, die de bibbers krijgt bij een koerswinstverhouding die 50% boven het gemiddelde ligt. Telkens wanneer dit gebeurt, stapt deze belegger uit aandelen. En hij keert terug in aandelen als de waarderingen en stuk lager liggen. Het is een strategie die uiteindelijk niet goed uitpakt.
Als hij zijn beslissingen neemt op basis van de CAPE, zou op enkele maanden na deze belegger al sinds 2013 aan de zijlijn van de aandelenmarkten hebben gestaan. En dan heeft deze belegger toch wel veel ‘gemist’.
De tabel hieronder geeft aan wat een belegger met een dergelijke strategie misloopt. Gemiddeld zou hij een potentiële winst van 43% missen door te snel te verkopen. In het verleden bleven de koersen nog gemiddeld 17 maanden stijgen voordat de markten piekten. De teller staat nu op 12 maanden.
Belegd blijven betaalt zich toch uit
Maar zijn verliezen dan te voorkomen door te verkopen als de markten duur zijn?
Uiteindelijk verzuurt elke bullmarkt. En de belegger die blijft zitten waar hij zit, krijgt dan een daling voor zijn kiezen die hij had kunnen vermijden door eruit te stappen. Maar de analyse van Schroders suggereert dat de eventuele verliezen die vermeden hadden kunnen worden toch niet opwegen tegen de misgelopen winsten. En zelfs in die gevallen waarin verliezen zouden zijn geleden, zouden ze vrij minimaal zijn geweest.
Qua rendement zou een strategie waarbij een belegger belegd blijft over de afgelopen 130 jaar een jaarlijks rendement van 9,7% hebben opgeleverd. 100 Dollar belegd in 1890 zou nu 1,1 miljoen waard zijn bij een strategie van steeds uitstappen uit dure markten. Dat lijkt aardig. Maar dezelfde 100 dollar zou 18,1 miljoen waard zijn bij belegd blijven. Dat is een fors verschil.
De clou van het verhaal
Het is zelden een goed idee om aandelen te verkopen alleen omdat de markt duur lijkt. De markten kunnen nog duurder worden. Maar het kan zelfs goedkoper worden zonder dat de markten dalen (door een opleving van de winst kunnen winstratio’s gunstiger uitvallen).
Beleggers moeten zich niet alleen laten leiden door een hoge waardering. Ze moeten ook kijken naar hun overtuiging, beleggingsdoelstellingen, risicobereidheid en beleggingshorizon. Wie zich toch zorgen maakt, kan overwegen zijn aandelenallocatie te verlagen. Of vermogen te verschuiven naar delen van de markt die minder duur lijken, zoals markten buiten de VS of waarde-aandelen.
Het juiste tijdstip bepalen om alles te verkopen is te veel gevraagd. In de succesverhalen van beleggers die op het juiste moment uitstapten, wordt nooit gerept over de meerderheid die faalde in het timen van de markt.
Elke ochtend beleggingstips ontvangen? Meld u gratis aan voor Cashcow Daily!