Twee drijfveren bepalen de koers van de dollar. Dat schrijft deze week Georgette Boele, valutadeskundige bij de ABN Amro.
De vooruitzichten voor de Amerikaanse economie en het rentebeleid van de Fed zijn belangrijk (de cyclische drijfveer) evenals de grote liquiditeit die de dollar biedt (de veiligehavendrijfveer). De afgelopen weken heeft de onzekerheid over de economische groei van andere landen de dollar gesteund. Maar nu vragen beleggers zich af of de Amerikaanse economie wel zo sterk is. Beleggers verwachten een renteverlaging van 25 basispunten voor de vergadering in april. Dit is een verandering in de gedachtegang van beleggers.
Wij voorzien dat de economie van de VS meer afzwakt dan de economie van de eurozone. Hierdoor zal de dollar dalen ten opzichte van de euro. Een uitzondering hierop is het volgende scenario. Mochten beleggers op financiële markten volledig in paniek raken, dan zal de dollar opnieuw gaan fungeren als wereldwijde veiligehavenmunt, net als de Japanse yen. Want dan is een cash positie in een liquide munt (dollar of yen) of in een liquide belegging (Amerikaanse staatobligaties) het enige wat belangrijk is. In het kort komt het op het volgende neer. Als er wel risico-aversie is maar geen paniek, dan zal de dollar waarschijnlijk dalen. Slaat risico-aversie om in paniek, dan is de dollar weer populair.
Zijn de valutabewegingen het resultaat van het terugdraaien van carry-trades?
In het verleden was een carry trade een populaire valutastrategie onder beleggers. Deze strategie houdt in dat een belegger leent in een valuta met een lage (of geen) rente en belegt in een valuta met een hogere rente. De Japanse yen was toen in trek als valuta om te lenen en bijvoorbeeld de Australische dollar was aantrekkelijk om in te beleggen. Toen waren de renteverschillen tussen de belangrijkste munten veel groter dan nu. Een lage beweeglijkheid van munten was ook een belangrijke voorwaarde om deze strategie aantrekkelijk te maken. Bij een lage beweeglijkheid is de kans kleiner dat een belegger het renteverschil of meer verliest.
Tegenwoordig zijn deze renteverschillen veel kleiner en is de beweeglijkheid op een extreem laag niveau. Een belegger kan nu dus minder renteverschil verdienen. Toch heeft een groep beleggers deze strategie wel waarschijnlijk toegepast, omdat de beweeglijkheid zo extreem laag is en er iets verdiend moest worden. De euro en de yen zijn voor zulke beleggers aantrekkelijk om te lenen en de dollar aantrekkelijk om in te beleggen. We denken echter niet dat beleggers deze strategie massaal hebben toegepast, omdat speculatieve posities in valuta’s niet extreem groot zijn. Speculanten hebben per saldo euro’s verkocht en dollars en Britse ponden gekocht.
Wat heeft deze strategie te maken met de huidige ontwikkeling? Als beleggers op de valutamarkten risico’s gaan mijden dan sluiten zij hun open posities. Dus ze doen dollars en ponden van de hand en kopen euro’s. De huidige valutabewegingen zijn dus waarschijnlijk deels het resultaat van het terugdraaien van carry-trades.
De euro als veilige haven?
Het sentiment op de financiële markten is verslechterd. De tienjaarsrente op Amerikaanse staatsobligaties heeft voor een nieuw dieptepunt gezorgd, aandelenmarkten zijn gedaald, en de dollar is gedaald terwijl de euro is gestegen. Is de euro nu een veiligehavenvaluta? In onze ogen is dit niet het geval. De euro is gestegen ten opzichte van de dollar omdat de macro-economische cijfers in de VS zwakker waren dan verwacht, terwijl die van de eurozone iets beter waren dan verwacht. Daarnaast lijken beleggers die carry-trade posities hadden, deze deels of volledig van de hand hebben gedaan. Dus ze hebben euro’s gekocht en dollars verkocht. Mochten beleggers op financiële markten in paniek raken dan zoeken ze hun heil in cash, in dollar of yen, en in Amerikaanse staatsobligaties. Dus het is onwaarschijnlijk dat de euro stijgt als beleggers in paniek raken.
