Nu het belang van ESG toeneemt, bekijken we of beleggers inderdaad ESG-overwegingen opnemen in hun beleggingsstrategieën en zo ja, op welke manier. De Visie van Larissa de Barros Fritz Fixed Income Strategist bij ABN Amro.
Wij laten zien dat de meeste beleggers ESG opnemen, maar dat dit niet het geval is als we kijken naar het beheerd vermogen, wat betekent dat veel fondsen binnen een beleggingsmaatschappij hun eigen ESG-beoordelingskaders niet opnemen. Dit zou het gevolg kunnen zijn van de passieve benadering van sommige fondsen, waardoor ESG-integratie mogelijk moeilijker wordt. Hoewel ook de vrees bestaat dat als reden wordt opgevoerd ‘dat het rendement zal worden belemmerd’, geloven wij niet dat dit in werkelijkheid zo is. Voor beleggers die ESG opnemen, zijn de meest voorkomende strategieën ESG-integratie en rentmeesterschap. Wij zien ook een groeiend aantal beleggers dat zich richt op het decarbonisatiepad van hun portefeuilles.
Een recent onderzoek van de wereldwijde gegevensleverancier FTSE Russell geeft aan dat 88% van de vermogensbezitters duurzame beleggingsstrategieën implementeert. Dat is een stijging van 35 procentpunten ten opzichte van 2018. Dat is in overeenstemming met een andere bevinding van de enquête, waaruit blijkt dat beleggers klimaatkwesties nu als “business as usual” zien: alle respondenten hebben aangegeven zich zorgen te maken over de beleggingsimpact van klimaatrisico’s in hun portefeuilles. Men zou dus kunnen zeggen dat ESG nu een “must” is bij de beoordeling van beleggingsbeslissingen, maar dat hoeft niet per se het geval te zijn.
Uit een ander onderzoek van Morningstar, de financiële dienstverlener die onderzoek doet naar het gedrag van ondernemingen, blijkt namelijk dat als het gaat om beheerd vermogen (ook wel Assets under Management of kortweg AuM), het verhaal eigenlijk een beetje anders ligt. Het bedrijf concludeert dat de meeste beleggers (71%) aangeven dat minder dan de helft van het totale beheerd vermogen van hun organisatie rekening houdt met ESG-overwegingen. Dit ondanks het feit dat 85% heeft gezegd dat zij ESG ls materieel (risico) zien voor hun totale portefeuille, waarbij ook ongeveer 50% zegt dat het “zeer materieel” is.
Conclusie
Daaruit kunnen wij het volgende concluderen: hoewel beleggers ESG als een belangrijk risico voor hun portefeuille zien, en zelf strategieën hebben ontwikkeld of aangenomen om ESG in hun beleggingsbeslissingen te integreren, volgen niet al hun fondsen (in feite zelfs een meerderheid van hun AuM) deze strategieën.
Waarom
Een mogelijke verklaring hiervoor zou kunnen zijn dat een groot deel van de fondsen van de beleggers gewoonlijk in meer passieve strategieën, zoals het volgen van een index, is ondergebracht. En inderdaad, ongeveer 60% van de grootste wereldwijde beleggers (d.w.z. met een beheerd vermogen van meer dan 10 miljard USD) lijkt meer dan een vijfde van hun portefeuille te hebben toegewezen aan indexstrategieën. Bij passieve beleggingen in het algemeen kan dit cijfer nog hoger uitvallen. Volgens PricewaterhouseCoopers (PwC) is bijvoorbeeld ongeveer 30% van het beheerd vermogen van beleggingsfondsen toegewezen aan passieve beleggingen. Het is moeilijker om ESG op te nemen in passieve strategieën, omdat fondsen zich gewoonlijk verplichten om een bepaalde benchmark te volgen, die al dan niet ESG-gericht kan zijn. Dus zelfs als een belegger intern een ESG-kader heeft ontwikkeld, kan het zijn dat dit niet van toepassing is op zijn passieve beleggingen.
Wij gebruiken ETF’s als proxy voor passieve beleggingen omdat de meerderheid een passieve strategie heeft (ongeveer 95-98% van de Amerikaanse ETF’s wordt als “passief” bestempeld) en op basis daarvan proberen wij in te schatten hoeveel daarvan een ESG-strategie volgen. Van de vastrentende ETF’s in Europa die onder de Sustainable Finance Disclosure Regulation (SFDR) vallen, is slechts ongeveer 30% geclassificeerd als artikel 8 of 9 (respectievelijk licht- of donkergroene fondsen). Dat is ongeveer 45% van alle niet-ETF-fondsen voor vastrentende producten. Kijkend naar het AuM wordt dat aandeel nog kleiner: slechts ongeveer 15% van het AuM van de ETF’s is tot op zekere hoogte gericht op ESG.
Morningstar ziet ook de (negatieve) impact op het rendement als één van de redenen waarom ESG-strategieën niet worden nagestreefd; bijna 40% van de beleggers noemt dit als een van de belemmeringen voor ESG-implementatie. Dit zou dus een andere reden kunnen zijn waarom ESG-strategieën niet in alle fondsen van een belegger lijken te worden toegepast. Uit hetzelfde onderzoek blijkt dat 16% van de beleggers ook vindt dat de ESG-aanpak van hun organisatie het financiële rendement in de weg staat.
Wij hebben al eerder betoogd dat ESG-vriendelijke bedrijven op dit moment misschien geen goed rendement opleveren, maar dat ESG-strategieën op de lange termijn vaak beter presteren. Wij hebben ook eerder aangetoond dat ondernemingen met betere ESG-kenmerken (aangeduid met de Sustainalytics ESG-risicorating) een statistisch significant effect hebben op de prijsstelling van bedrijfsobligaties, d.w.z. betere ESG-kenmerken resulteren in lagere credit spreads. Maar is dat in de praktijk ook zo?
Uit een PwC enquête blijkt dat 60% van de beleggers zegt dat zij een hoger rendement halen uit hun ESG-beleggingen dan uit niet-ESG-beleggingen, en dat slechts 14% zegt dat dit een negatief effect had op het rendement. Ook zei meer dan de helft dat het minder dan 3 jaar duurde voordat deze betere rendementen werden gerealiseerd. Wij geloven daarom niet dat de vermeende negatieve impact op het rendement moet worden gezien als een echte belemmering om ESG-strategieën toe te passen. Beleggingsrendementen kunnen op korte termijn weliswaar worden beïnvloed door marktoverlast, maar op lange termijn leveren die meestal betere rendementen op.
Hoe wordt ESG geïntegreerd in beleggingsbeslissingen?
We gaan nu nader in op de manier waarop beleggers momenteel ESG in hun beleggingsbeslissingen integreren. Uit het FTSE Russell-onderzoek blijkt dat voor beleggers in vastrentende waarden (i) rentmeesterschap (40%), waarbij actief met de onderneming wordt samengewerkt om positieve veranderingen met betrekking tot ESG te bewerkstelligen, en (ii) thematisch/impact investing (35%) de meest voorkomende ESG-strategieën zijn. Binnen aandelen daarentegen integreren de meeste beleggers ESG in de vorm van (i) ESG-integratie (61%), waarbij materiële ESG-factoren (risico’s en kansen) die de werking en prestaties van een onderneming waarschijnlijk zullen beïnvloeden, in de traditionele fundamentele analyse worden opgenomen, en (ii) rentmeesterschap (54%). In het algemeen kunnen we dus stellen dat de meest gebruikte strategieën gemiddeld genomen ESG-integratie en rentmeesterschap zijn.
Uit dezelfde enquête blijkt ook dat slechts 24% van de beleggers momenteel klimaat/duurzaamheidsfactoren opneemt in hun Strategic Asset Allocation (SAA)-modellen of -kaders (hoewel 44% zegt momenteel intern te overwegen hoe zij dit kunnen doen). Uit de enquête blijkt ook dat slechts 4% zegt duurzaamheid niet op te nemen in SAA-modellen/kaders, maar daar ook niet aan te werken, en dat is in vergelijking met 24% vorig jaar. De integratie van ESG is dus in de loop der jaren duidelijk toegenomen.
Interessant is dat een onderzoek van State Street Global Advisors is gebleken dat de meeste beleggers (46%) portefeuilles beheren tegen op Parijs afgestemde benchmarks. Dat wil zeggen dat zij een duidelijke focus hebben op de klimaat/koolstofvoetafdruk van hun portefeuilles en ernaar streven deze te decarboniseren in een tempo dat is afgestemd op de Klimaatovereenkomst van Parijs.
Ook het gebruik van wetenschappelijk onderbouwde transitiedoelstellingen voor de portefeuille wordt door 34% van de respondenten genoemd. Dit komt goed overeen met de bevindingen van onze eigen enquête, waaruit blijkt dat beleggers bij de analyse van ESG-instrumenten steeds meer rekening houden met decarbonisatiepaden en/of doelstellingen van emittenten.
Wat betreft de gegevens die worden gebruikt voor de integratie van ESG, blijkt uit de enquête van Morningstar dat de meeste respondenten gebruikmaken van volmachtadviseurs (32%), wat overeenkomt met het feit dat veel beleggers rentmeesterschap gebruiken als ESG-strategie. Uit de enquête blijkt echter ook dat beleggers gebruik maken van aanbieders van ESG-gegevens (29%), beleggingsadviseurs (28%) en aanbieders van ESG-ratings (28%). Deze kunnen worden ingezet voor ofwel screeningbeleid (bijvoorbeeld door een bedrijf dat niet voldoet aan een bepaalde ESG-risicoclassificatie direct uit te sluiten) ofwel voor ESG-integratie, waarbij de door externe bronnen verstrekte gegevens bijvoorbeeld kunnen worden geïntegreerd in materialiteitsbeoordelingen en/of ESG-scorecards. Wij denken dat dit laatste meestal het geval is, niet alleen omdat wij eerder hebben aangetoond dat ESG-integratie vaker wordt gebruikt dan screening als beleggingsstrategie, maar ook omdat ons eigen onderzoek eerder heeft uitgewezen dat de meerderheid van de beleggers ESG-risicowaarderingen gebruikt voor hun eigen analyse, en niet als “blinde” input.
