Hier draait het om. Cees Smit: “Als we naar de maandgrafiek kijken van de Amerikaanse rente dan zien we iets belangrijks. Namelijk een trendbreuk sinds de jaren tachtig.” Veel beleggers voelen zich daar niet goed bij.
Lukas Daalder, Chief Investment Officer van Robeco Investment Solutions: “Beleggers richten zich op de verkeerde 3% als ze denken dat de Amerikaanse lange rente het teken is dat aandelen gaan dalen. “Die 3% is niet zo belangrijk als sommige beweren. Sinds 1990 zijn Amerikaanse Treasuries slechts viermaal opwaarts door de 3%-grens gebroken, terwijl aandelen in de twee daaropvolgende maanden gemiddeld met 6% stegen. Maar je kunt het ook van de andere kant bekijken: op welk niveau stond de rente op Treasuries op het moment dat de rally op de aandelenmarkt tot stilstand kwam? In de periode 1998-2000 steeg de Amerikaanse 10-jaarsrente van net iets meer dan 4% naar een niveau boven de 6%, en pas toen liepen aandelen vast. In 2008 bevond de lange rente zich al enige tijd binnen een bandbreedte van 4,5-5% toen de correctie in aandelen pas echt goed inzette. In die tijd werd 3% nog beschouwd als een onhaalbaar laag niveau en zeker niet als een beletsel voor aandelen.”
Een nominale rente van meer dan 3% was toen eerder regel dan uitzondering. Daalder: “Wij denken dat de aandacht van de obligatiemarkt uitgaat naar de verkeerde 3%. Men zou zich niet moeten richten op de 3% rente op Treasuries, maar op de 3% kosten/baten van valuta-afdekking. Die begint namelijk een aantal ernstige gevolgen te hebben voor de ontwikkelingen op de financiële markten.”
