Donald Trump wil zowel het Amerikaanse handelsoverschot terugdringen als het BBP en de banengroei stimuleren, door de belastingen te verlagen en meer publieke en private investeringen aan te moedigen. Joachim Fels, Global Economist bij vermogensbeheerder Pimco, stelt dat het erg onwaarschijnlijk is dat dit tegelijk bereikt kan worden.
“Om beide doelen te bereiken, zouden de Amerikanen plots veel meer moeten sparen dan ze tot nu toe hebben gedaan. De kans daarop is niet nihil, maar wel bijzonder klein. De economische data, maar ook wat ik in de VS om me heen zie, geven mij sterk de indruk dat de gemiddelde Amerikaanse consument niet bepaald wild is van sparen. Waarom die dubbele doelstelling onmogelijk is, valt uit te leggen aan de hand van een economische wetmatigheid: het verschil tussen sparen en investeren (S – I) moet altijd gelijk zijn aan het verschil tussen export en import (X – M).”
“Wat een land jaarlijks produceert (BBP), wordt namelijk ofwel geconsumeerd door de private en de publieke sector (voedsel, ziektekosten, auto’s, meubels, wonen, salarissen van ambtenaren en militairen etc.), ofwel wordt het geïnvesteerd door de private en de publieke sector (machines en materiaal, structuren, software, wegen, bruggen en luchthavens, etc.). Kortom: (1) BBP = C + I.”
“In een gesloten economie kunnen alle inkomsten die gecreëerd worden door het produceren van alle goederen en diensten (BBP) ofwel geconsumeerd (C) ofwel gespaard (S) worden. Onthoud dat zowel huishoudens als de overheid kunnen sparen. Voor een gesloten economie geldt: (2) BBP = C + S. Uit (1) en (2) volgt onvermijdelijk dat in een gesloten economie de som van alle investeringen gelijk moet zijn aan de som van alle besparingen, of: (3) I = S.”
Gelukkig
“Gelukkig leven we niet in een gesloten economie. Budgettaire beperkingen worden verzacht door handel met andere landen. Als we bijvoorbeeld niet alles willen consumeren en investeren wat we produceren, kunnen we het overschot exporteren. Als we meer willen consumeren en investeren dan we produceren, kunnen we het nodige importeren. Voor een open economie geldt daarom (4) BBP = C + I + (X – M). BBP is hetzelfde als (C + S), wat betekent: C + S = C + I + (X – M). Vervolgens kan je aan beide kanten van het gelijkheidsteken ‘C’ schrappen: S = I + (X – M). En dus: S – I = X – M.”
“Tot zover de saaie theorie, terug naar Trumponomics. De nieuwe Amerikaanse regering wil het handelsoverschot terugdringen, en dus de uitkomst van (X – M) vergroten. Tegelijk wil ze de investeringen (I) stimuleren. Dus wanneer zowel (X – M) als I moeten groeien, moet S per definitie ook toenemen. Van de overheid hoeven we die spaarinspanning niet te verwachten, gezien de voorgenomen overheidsuitgaven en belastingverlagingen. Dus zouden de Amerikaanse huishoudens het voortouw moeten nemen en plots op zijn Duits gaan sparen. Als Duitser in Amerika doe ik weliswaar mijn best om het zuinige voorbeeld te geven, maar dat zal vermoedelijk niet volstaan.”