Je wist dat het een keer moest gebeuren. En het gebeurde vorige week. De maandelijkse inflatiecijfers uit de VS lieten zien dat inflatie niet alleen alweer lager was dan in de maand ervoor, het cijfer was ook lager dan waar de markt op hoopte. De euforie die losbarstte op de financiële markten was dan ook zeer te begrijpen.
Als econoom kijk je natuurlijk ook naar zo’n cijfer maar je wacht met juichen totdat je een blik hebt geworpen onder de motorkap. Het is zeg maar net een voetballer die een doelpunt gemaakt heeft maar tegenwoordig niet meteen gaat juichen maar eerst wacht op wat de altijd onvoorspelbare en onzekere VAR zal aangeven. Zo ook met de inflatie.
Het is pas nadat je onder de motorkap van de inflatie hebt gekeken, dan het gejuich echt kon losbarsten. De kerninflatie, de inflatie zonder energie- en voedselprijzen, daalde ook, iets wat de afgelopen maanden niet het geval was. Allerlei andere alternatieve indicatoren voor de onderliggende inflatieontwikkelingen geven ook aan dat de inflatievloed in de VS zeer waarschijnlijk over zijn hoogtepunt heen is.
In de eurozone is het nog niet zo ver, maar het nieuws uit de VS zorgde desalniettemin voor feestvreugde. De reden? Doorgaans lopen de ontwikkelingen in de VS voor op die in de eurozone, ook wat inflatie betreft. Dus terwijl de geldontwaarding aan deze kant van de oceaan nog steeds in een opgaande lijn zit, kunnen we er gevoeglijk van uitgaan dat ook in de eurozone de inflatie over een niet al te lange tijd zal pieken.
En dat opent de deur voor de verwachting dat de cyclus van renteverhogingen in de VS en de eurozone niet lang meer te gaan heeft. Het is op dit punt dat ik dacht dat de feestende menigte op de markten iets te veel bier en wijn op heeft.
Het is waar dat de inflatie in de VS gepiekt lijkt te zijn, zoals al aangegeven. Maar de kans dat de Fed nu al koers begint te wijzigen, acht ik heel klein.
De Fed heeft door die daling van de inflatie een prachtige kans gekregen de deuk in de eigen geloofwaardigheid te repareren. Hoe? Door als centrale bank, ook nu de inflatie daalt en de markten verwachten dat je over een niet al te lange tijd het rentewapen zult opbergen, toch stoïcijns de rente te blijven verhogen. Júist nu, want dan kun je aan de markten laten zien dat je het echt meent als je zegt dat je hard wilt optreden tegen te hoge inflatie.
Zou de Fed nu al, op basis van enkele maanden van dalende inflatie, stoppen met renteverhogingen, dan kan er een beeld ontstaan dat de bank de eerste de beste mogelijkheid om renteverhogingen te schrappen met beide handen aangrijpt, iets wat het beeld van een modus operandi van de Fed die de rente liever niet verhogen, zou cementeren. Geen enkele zichzelf respecterende centrale bank zou daar blij van worden. En tot slot: de Fed zit er toch nog steeds mee dat de bank te laat is begonnen met rente te verhogen. Zij zal niet beschuldigd willen worden dat ze daarna ook nog te vroeg is gestopt ermee!