Rio Tinto is één van de grootste mijnbouwbedrijven ter wereld met een marktkapitalisatie van 72 miljard dollar. De oorsprong van de Brits Australische mijnbouwcombinatie gaat terug tot 1873, toen men in Zuid Spanje de Rio Tinto-kopermijn bij de rivier Rio Tinto ging exploreren. De belangrijkste grondstof die tegenwoordig wordt gedolven is ijzererts. IJzererts is goed voor 50 procent van de omzet. Daarna volgen aluminium (25 procent), koper (10 procent), diamanten, uranium, goud en industriële mineralen.
De grondstoffen worden wereldwijd gewonnen. Prettige bijkomstigheid daarbij is dat het grootste gedeelte van de omzet afkomstig is uit de relatief veilige havens Australië, Noord-Amerika en Europa. De mijnen van Rio Tinto hebben over het algemeen nog een lange levensduur. Een ander kenmerk is dat de exploitatiekosten, zeker in verhouding tot een aantal concurrenten, relatief laag zijn. Gecombineerd met een solide mix van grondstoffen maakt dit Rio Tinto tot een van de weinige mijnbouwbedrijven die tijdens de hele grondstoffencyclus (operationeel) winstgevend is. Rio Tinto is met andere woorden minder gevoelig voor de grillen van de markt.
Nadat de prijs van een ton ijzererts vorig jaar verdubbelde door de stimuleringsmaatregelen in China, is er dit jaar sprake van een stevige daling van de prijs van 90 dollar per ton in maart naar de huidige bijna 60 dollar. De vraag naar staal blijft achter, waardoor de voorraden in de havens van China sterk oplopen. Dat heeft een negatieve invloed op de prijsontwikkeling, maar volgens een recent rapport van JP Morgan speelt Rio Tinto nog quitte bij een prijs van 28 dollar. Zo bezien is er dus geen man overboord.
Sterker nog, de Australische overheid voorspelde recentelijk een gemiddelde prijs van $ 66 in de 2e helft 2017 en een prijs van $ 55 tegen maart 2018. In dat geval zal ijzererts nog een grote winstgenerator blijven.
Voor wat betreft de balans van Rio Tinto heeft de mijnbouwer z’n lesje geleerd. Op de top van de markt in 2007 werd de Canadese aluminiumproducent Alcan overgenomen voor het lieve sommetje van 38 miljard dollar. De totale schuldenlast van Rio Tinto liep daardoor destijds op tot zo’n 40 miljard dollar. In 2012 was het management door de veranderde marktomstandigheden echter genoodzaakt om op de overname van Alcan maar liefst 8,9 miljard dollar af te schrijven. Als gevolg van deze eenmalige afschrijving moest het bedrijf voor het eerst sinds begin jaren ’90 een nettoverlies bekendmaken. Dit bedrag kwam uit op 3 miljard dollar. Sinds die overname zijn de duimschroeven echter aangedraaid. Tegenwoordig is de totale schuldenlast afgenomen tot 18 miljard dollar, terwijl de onderneming tevens over 8 miljard dollar cash beschikt.
De technologische ontwikkelingen in de mijnwereld staan niet stil. Denk hierbij aan zelfrijdende trucks en vrachttreinen om het goedje te vervoeren en een op de schalie-wereld gelijkende technologie om grondstoffen uit de grond te halen. Hiermee worden de kosten fors gereduceerd.
Het aandeel wordt op 8,3 keer de verwachte winst van 2017 verhandeld en op ruim 11 keer de verwachte winst van 2018. Het dividendrendement bedraagt ruim 4,5 procent. Op basis van de stevige balans en de groeivooruitzichten biedt de fikse koersdip veroorzaakt door de daling van de ijzerertsprijs een gunstig instapmoment. Het slechte nieuws zit in de koers verwerkt. En, de voorraden in de havens van China mogen dan hoog zijn, de Chinese groei valt niet ineens geheel stil. De Chinese overheid blijft investeren in infrastructuur. Hiervan getuigen ook de grootse plannen voor de aanleg van de Nieuwe Zijderoute. Daarnaast groeit de wereldeconomie en heeft president Trump nog het een en ander aan plannen op de plank liggen.
Auteur heeft privé geen positie, cliënten van Fintessa hebben het aandeel Rio Tinto in portefeuille.