In China heeft een huis een andere functie. Het is om beschut te kunnen wonen of om inkomen mee te genereren.
Een tweede, derde of vierde huis wordt als een vorm van pensioen gezien. Eerst jarenlang hard werken, sparen, aflossen, de woningen verhuren en de opbrengst gebruiken om van te leven als je niet meer werkt. Natuurlijk kan ook altijd een van de huizen worden verkocht.
Soms wordt de hoofdwoning verhuurd. Dat gebeurt als men kleine kinderen heeft die naar een goede school moeten; naar een die niet in de buurt is. Er wordt dan een huis in de buurt van een goed aangeschreven school gehuurd of gekocht om met de hukou – een registratie dat je in die wijk woont – in de hand je kind in te kunnen schijven op die school. Dit principe zie je ook waar rijke Chinezen huizen (zeg maar gerust villa’s) kopen: in de buurt van goed aangeschreven universiteiten in het buitenland. Dat je in zo’n huis een piano plaatst van – u gaat het goed lezen – 170.000 euro is slechts bijzaak. Het gepingel van dochterlief moet wel klinken alsof ze in een concertzaal speelt.
Hoofdwoning verhuren in China
De hoofdwoning verhuren gebeurt ook als men elders in de stad (Amsterdam is voor een Chinees een groot dorp) of in het land gaat werken. De reisafstand naar het werk moet zo gering mogelijk zijn, hoewel dat bij de jongeren noodgedwongen verandert. Huizen zijn voor velen te duur geworden. De aan grote steden vastgekleefde wijken bieden uitkomst. Ze zijn goedkoper, maar afstanden moeten worden overbrugd.
Als een of beide de ouders meerdere huizen heeft, zijn meer middelen ter beschikking voor betere zorg of onderdak in een seniorenwoning met medische bijstand. Zorg inkopen in de vorm van een ongediplomeerde verpleegster annex hulp in de huishouding (kost al snel 350 euro per maand) kan uit de huuropbrengsten of de opbrengst van de verkoop van een woning.
Europa
Op deze manier kopen de meeste Europeanen niet een tweede huis. Bij hen gaat het vaak om een vaste vakantieplek voor ontspanning of om te kunnen overwinteren. Toch is er een overeenkomst met het Chinese koopgedrag van een huis. Het geldt in principe voor elke verzameling van stenen. Eigenlijk gaat het er niet om hoe ze zijn gestapeld. Het gaat maar om een ding: locatie. Lage prijzen op matige locaties en hoge prijzen op goede locaties met veel voorzieningen.
Prijzen worden ook bepaald door het economische klimaat van een land en de daarmee samenhangende valutakoers. Daardoor leek de Turkse vastgoedmarkt enkele jaren geleden aantrekkelijk, maar die werd snel bewolkt door het politieke klimaat, de druk op de Turkse lira, voorzieningen en veiligheid. Ongeveer twee decennia geleden kwamen Britse kopers van een tweede huis in Europa in de problemen door het Britse pond. Nu staat euro/pond 0,92 maar dat was begin deze eeuw een derde lager. De stijging van de euro noodzaakte veel Britse bezitters om hun tweede huisje te verkopen in Europa. Het werd te duur voor ze, maar Europeanen konden van de crash profiteren.
Vanuit beleggingsoogpunt zou ik me na een grondige oriëntatie richten op de aankoop van een tweede huis in het VK. Algemeen wordt aangenomen dat het pond aan gort gaat bij een Brexit, wat op termijn een investering extra aantrekkelijk maakt vanwege mogelijke valutawinsten. Maar het VK is natuurlijk geen Frankrijk, Spanje of Italië. Misschien moet rendement niet altijd het belangrijkste zijn.
Deze Eddytorial is eerder geplaatst in de e-Cash Special over Second Home. Klik op de cover om de gehele special te lezen.
