De oplopende dollar heeft ook een keerzijde, zo blijkt uit een rapport van Schroders.
“De schuld in buitenlandse valuta is weliswaar afgenomen sinds de crisis eind jaren negentig en daarmee is de afhankelijkheid van externe partijen ook gedaald. Maar de schuld die nog wel in buitenlandse valuta luidt, is veel meer dan voorheen geconcentreerd in Amerikaanse dollar. Dat is ten koste gegaan van andere valuta zoals de yen, de euro of het pond sterling. Zo is in Latijns Amerika en in de opkomende markten van Azië 70% van de publieke schuld in andere valuta genoteerd in dollars. Daarbij lijken Turkije en Zuid-Afrika het meest te lijden te hebben van een mogelijk opdrogen van externe liquiditeit omdat hun eigen valutareserves beperkt zijn, deze landen een negatieve betalingsbalans hebben en bovendien aankijken tegen een grote hoeveelheid schuld die zal moeten worden geherfinancierd. Ook Maleisië, Indonesië en Mexico lijken kwetsbaarder sinds de ’taper tantrum’ van 2013. Met Brazilië en India gaat het sindsdien echter beter.”
