Exchange Traded Funds (ETF’s) en beleggingsfondsen, actief of passief, zijn voor mij een pot nat. Het zijn middelen om een rendementsdoel te behalen, maar wel voor beleggers die een visie hebben. Zonder kan men niet.
In principe vind ik ze vaak leuker dan individuele aandelen, omdat ze risico’s spreiden en er op veel meer wereldwijde trends mee in kan worden gespeeld dan individuele aandelen. Laat de fondsbeheerder maar thema’s bedenken en kiezen wat de beste aandelen zijn en laten wij ons maar richten op de trend, ook al zijn sommige aandelen leuk en interessant om te blijven volgen.
Het enige wat ik bij de brei van ETF’s en beleggingsfondsen mis, is een wereldwijde elektronische beursvloer van ETF’s en beleggingsfondsen. Het is nu (nog) een zooitje: een mengelmoes van interne en externe transactieplatforms van diverse fondsaanbieders, beurzen in diverse landen en ze worden uitgedrukt in te veel soort valuta’s. Hierdoor zijn er wereldwijd, zo blijkt uit de database van Bloomberg, meer dan 435.000 fondsen. Dat slaat nergens op.
Vergeet even de regelgeving, technische implicaties en fiscaliteiten. Ik ben er een groot voorstander van dat alle beleggingsfondsen standaard net als ETF’s een beursnotering hebben en dat ze worden gerund door een CIO, keuzedividenden uitkeren, geen onderscheid meer maken tussen institutionele en particuliere beleggers en zich niet druk maken om een benchmark. De belegger heeft tegenwoordig voldoende technische middelen om die meting te verrichten en bovendien worden te vaak de meest vreemde benchmarks gebruikt om van de fondsbeheerder, veelal ten onrechte, een positief beeld te schetsen.
Ben ik tegen fondsen? Helemaal niet, maar het kan veel eenvoudiger en transparanter, zodat gespreid beleggen via fondsen veel leuker, minder riskant wordt en men eenvoudiger kan inspelen op de koerstrends voor de korte en lange termijn. En daarna? Wat denkt u van opties op beursgenoteerde beleggingsfondsen?
