Passieve beleggingsfondsen in Europa blijven 50-150 basispunten per jaar achter bij hun benchmarks, als gevolg van kosten en dividendbelastingen. En aandelen met een laag risico leveren hoger rendement dan theorie voorspelt.
Dit zijn een aantal van de conclusies van David Blitz in zijn proefschrift Benchmarking Benchmarks. Blitz deed een serie studies over beleggen die zijn geïnspireerd op de populariteit van benchmarking in zowel de academische literatuur als de beleggingspraktijk.
Drie studies zijn gewijd aan de vraag of huidige benchmark prijsvormingsmodellen volstaan voor het verklaren van de rendementen van aandelenportefeuilles.
Blitz beschrijft een momentumstrategie gebaseerd op residuele aandeelrendementen die aanzienlijk sterker is dan traditionele momentumstrategieën. Hij laat zien dat aandelen met een lage volatiliteit abnormale hoge voor risico gecorrigeerde rendementen opleveren en werpt een kritische blik op de recent geïntroduceerde “fundamental indexation” aanpak.
Tevens stelt hij de vraag of actieve allocatie over beleggingscategorieën waarde kan toevoegen boven een benchmark strategische asset allocatie. Blitz stelt dat waarde- en momentumeffecten zich niet alleen binnen beleggingscategorieën, maar ook over beleggingscategorieën heen voordoen, en presenteert daarnaast een praktisch raamwerk voor dynamische strategische asset allocatie gebaseerd op de economische cyclus.
Tot slot analyseert Blitz of benchmark indexrendementen daadwerkelijk realiseerbaar zijn in de praktijk. Hij formuleert de hypothese dat zijn bevindingen mede worden veroorzaakt door het fenomeen benchmarking zelf, en dat het daarom de uitdaging is om benchmarks zodanig aan te passen dat gewenst gedrag meer wordt gestimuleerd.
Elke ochtend beleggingstips ontvangen? Meld u gratis aan voor Cashcow Daily!