Peking is bezig met een revolutionaire omwenteling van het eigen financiële systeem, meent de Duitse vermogensbeheerder Allianz Global Investors. De centrale bank zal de renminbi de komende jaren verder laten stijgen in combinatie met een (gecontroleerde) toename van het aantal buitenlandse investeerders en een sterke toename van het aantal renminbi obligaties. Langetermijninvesteerders – met name uit de industriële landen – kunnen hiervan gebruikmaken en profiteren van de voortgaande waardestijging van de nieuwe wereldmunt en zo de financiële repressie in de thuismarkten ontvluchten.
Enkele hoofdpunten uit het rapport zijn:
Zal de geschiedenis zich herhalen? Het China van nu heeft alle kenmerken die de VS had ten tijde van Bretton Woods, toen de dollar de nieuwe wereldmunt werd. Daarbij had China met 3,3 biljoen dollar eind 2012 ook nog eens de grootste valutareserve ter wereld. Hiervan werd 3 biljoen dollar in de laatste tien jaar opgebouwd. De groei vlakt momenteel iets af omdat de export daalt, maar desondanks stijgt het bedrag nog altijd met 10.000 dollar per seconde.
China wil minder afhankelijk worden van export voor de economische groei en meer gaan leunen op de binnenlandse consumptie. Om dit te bereiken laat de centrale bank de munt steeds verder appreciëren tegenover de dollar, naar verwachting met een reële 2% tot 3% per jaar de komende 5 tot 10 jaar. De munt steeg sinds 2005 al met 25% tegenover de dollar.
Tegelijkertijd mag de renminbi obligatiemarkt (de zogenaamde ‘dim sum’ obligaties) groeien. In 2012 had deze markt een omvang van 230 miljard renminbi, een stijging van 60% vergeleken met 2011. Dit kwam door de overheid die papier uitgaf, maar ook in toenemende mate door westerse bedrijven die obligaties uitgeven in de Chinese munt.
Het zal nog een aantal jaar duren eer de internationalisatie van de renminbi compleet is, maar het tempo neemt toe. Investeerders met een langetermijnblik kunnen van de toenemende vrije en stijgende renminbi profiteren – direct via de munt zelf of via de obligatiemarkt. De westerse investeerder kan zo bovendien de financiële repressie in de thuismarkt ontlopen.
